Arga II

Selam.

Muhatap olduğum insanlara hayatlarının büyük bir bölümünü bencil olarak geçirmelerini beyan ederim. Nedenini sorduklarında "tecrübeyle sabit" derim.
Eğer iyi niyeti suistimal edilen biriyseniz beni daha iyi anlayacaksınız. O insanların iyi niyetlerinin sürekli olarak suistimal edilmesinin nedeni: "bencil olmamaları"
Nedenini biraz daha açayım. Eğer çok şanslı biri değilseniz, muhtemelen defalarca arkadaşlarınız tarafından sırtınıza saplanmış bıçak bulacaksınız ve kaç yıllık arkadaşlarınız olduğu gerçek hayatın umrunda değildir. Sırtınıza bıçak yemeniz sizin onlara verdiğiniz tavizle mümkün olur.
Kısacası iyi niyetinizle.



Sen onları affettiğinde onlar seni aynı yerden 2 belki 3 defa ısıracaklar. Bu nedenle affetmek ve sana yapılanı unutmak, zayıflığın göstergesidir. Umarım bunu tecrübe edersin. umarım tecrübe edersin çünkü sonunda kendi içine kapanıp bencil olmamanın ölümcül bir hata olduğunu görürsün.
Ben gördüm.
Ve 2 yıldan beri bencil biri olarak yaşamaya devam ediyorum ve inanması güç olabilir ama bencil biri olmak benim tercihim değildi, yaşadıklarımdan ötürü beynimin veya kalbimin gösterdikleri savunma mekanizmalarıydı. Bir noktadan sonra kendime baktım ve odak noktamın tamamen kendi üzerimde olduğunu gördüm. Sonra çevremdekiler düşmanım olmaya başladı, hiçbir şey yapmama rağmen. 
Biraz daha düşününce onlara karşı büyük bir günah işlediğimi gördüm.
"Başarılı olma" günahı.
Lakin onlar eskisi gibi olmamı istiyorlardı. Kendimden daha çok onlar için mücadele etmemi, iyi niyetli biri olmamı istiyorlardı, yaptıklarına rağmen.
Eskisi gibi olmadığım için benden nefret etmeleri benim sorunum mu ? Hayır, onların sorunu.
Benim için söyledikleri sözlere cevap vermedim. Neden ? Çünkü ben kendimi tanıyorum ve onların hakkımda beyan ettikleri sözlerle kendimi kıyaslamam. Çünkü ne onların anlattıkları gibi, ne de bir başkasının onlara anlattıkları kişiyim.

Bencil olmak, bana, başkalarının benim hakkımda düşündüğü şeylere rağbet etmemem gerektiğini öğretti.
Bencil olmak, bana, tamamen kendime odaklanmam gerektiğini acı ve zorlu yollarla öğretti.


Muhatap olduğum insanlara kimseden yardım gelmeyecek gibi yaşamalarını da söylerim. Farkına vardığım şey şuydu: Hepsinde insan bağımlılığı vardı ve birilerinden beklenti içindeydiler. Beklenti içinde olmakta insanın verimliliğini öldüren bir şey. Kimseden yardım beklememek, sizin kendinizi sıfırdan yaratmanıza imkan verecek bir kafa yapısı. Bir hiç olduğunun farkındasın, bu farkındalık sana saf bir azim verecek. Nerden mi biliyorum ? Kendimi deli gibi geliştirmeye başlamadan önce bu kafa yapısındaydım ve bu kafa yapımın meyvelerini keyifle yiyorum.



İnsanların motivasyonum yok veya harekete geçemiyorum demelerinin en büyük sebebi budur zaten: Başkalarından beklenti içinde olmak. Başkalarından yardım beklemek...
Şunu söyleyeyim, sıfırdan bir şeyler inşa edebilecek zihne sahipsen, hayat sana birden fazla fırsat verecek, inan bana.
Fırsatların tesadüfen mi geleceğini düşünüyorsun ? Sen o fırsatları doğuracak şekilde hareket ettiğinde hayat sana onları verecek.
Yemin ederim.
Sadece kafa yapını değiştirmen yeterli çünkü sıfırdan başlamana neden olacak şey senin hayata bakış açındır (kafa yapındır)
Kısacası seni sabah yatağından hırsla kaldıracak şey, kafa yapındır.





Kendi içimde yaşadığım bir çok aydınlanmayı, kendimle, Argayla baş başa kaldığımda yaşadım...
Ve kendi içimde yaşadığım her aydınlanmadan sonra yalnız başıma olduğumu anladım.
Kimseden yardım gelmeyeceğine. Kendimi sıfırdan inşa edebilecek zihne sahip olduğumu, içimde hırsın, enerjinin ve merakın fazlasıyla bulunduğunu.
Bunları kendimle baş başa olduğumda fark ettim.
Ve bunlar bencil oluşumun birer hediyesiydi.

Sen de böyle fark edeceksin.
Hayat seni pişirecek, sert yumruklar savuracak suratına.
Sonra kendini sorguya çekmene sebep olacak.
Sonra seni bencil birine çevirecek.
Ve bunlar senin elinde olmadan gelişecek.

İyi geceler.